North Bank

Woensdagochtend start ons driedaagse avontuur naar The North Bank. We vertrekken al vroeg met een busje naar Banjul, waar we de ferry moeten nemen naar Barra. Als we door Banjul rijden valt ons het grote verschil met Manjai op. De wegen liggen goed, er is straatverlichting en er zijn hogere rijhuizen. We rijden langs belangrijke (en moderne) gebouwen en er zijn ook niet direct compounds te zien. In Barra wachten we (meer dan 2 uur) op iemand van Adwac (Agency of Development for Women And Children) en die brengt ons naar Ceesay Majaw, het dorp in The North Bank waar we zullen verblijven. We zitten achterin de laadbak van de auto en voelen het weer warmer en warmer worden naarmate we verder het binnenland intrekken. In Banjul gaven ze 41 graden voor vandaag, in The North Bank is het nog 5 graden warmer, dat wordt zweten!
Aangekomen in Ceesay Majaw worden we verwelkomd door iedereen in het schooltje. Iedereen heeft iets te zeggen en ze lijken heel blij om ons te zien. Ze zeggen zelfs nu al dat ze het jammer vinden dat we maar 3 dagen blijven. Onze mama's waar we zullen verblijven komen ons al dansend halen en nemen ons daarna mee naar hun compound.
In het dorp is er een tap met water voorzien, dus we vullen al snel onze drinkfles met water. Het water is warm, maar door de truc van Pat is ons water na een half uurtje al lekker fris! (Handdoek rond fles binden en nat houden).

Ervaring Anneleen:
Samen met de oudste dochter verken ik het dorp. Wanneer ik terug kom staat er plots een geit in de kamer, wat toch wel grappig is om te zien!
De mama uit het gezin zet zich buiten met enkele andere vrouwen en begint pindanoten te pellen. Ik help mee en vind dit ook heel leuk om te doen. Eenmaal per dag komt een wagen langs met eten en de vrouwen betalen dit eten met de gepelde pindanoten.
's Avonds krijgen we een rondleiding in het dorp door twee leerkrachten, waarbij we op bezoek gaan bij de Al Kalo (hoofd van het dorp) en de Imam (leider van de Islam). We passeren ook de watervoorraad van het dorp, dat werkt met een zonnepomp.
Het begint al te schemeren, dus ik vraag water om mij te wassen. Na zo'n warme dag kijk ik uit naar water en zeep! Gelukkig begint het ook af te koelen, waardoor het water nog meer deugd doet! Na het wassen help ik met koken en zit ik samen rond het vuurtje met de oudste dochters van mijn mama. Mijn mama hier kan geen Engels, maar de dochters gelukkig wel! Ik ben moe van de drukke (en warme) dag en ben blij als ik in mijn bed kan kruipen, dat ik deel met baby Kumba en de mama van Kumba.
's Nachts doe ik bijna geen oog dicht! Eerst is het veel te warm om te kunnen slapen, daarna is er gewoon te veel lawaai. Ik kijk wel al uit naar de volgende dag, dus heel erg vind ik het niet dat ik niet kan slapen.
De volgende ochtend neem ik terug een verfrissende 'douche' en daarna krijg ik mijn ontbijt: pasta, frietjes, ajuinsaus en warme chocolademelk.
Rond 9u00 hebben we afgesproken op de school. We worden rondgeleid, de kinderen zingen voor ons en we drinken Ataya met de leerkrachten. Daarna brengen we elk wat tijd door met ons gezin. Ik help met het vullen van water en als ik terug kom roept mijn mama mij. Ze heeft Gambiaanse kledij gemaakt voor mij! Een top en een half lange rok. Het topje is heel mooi, de halflange rok vind ik minder maar het gebaar is super lief en ik ben er heel blij mee.
Om 15u00 hebben we terug afgesproken op school voor drama en enkele spelen. Na de spelletjes is er voetbal gepland (Red Devils tegen Scorpions, de nationale voetbalploeg in Gambia). We spelen gelijk en misschien maar goed ook, want ze kunnen hier niet goed tegen hun verlies.
's Avonds neemt Fatou (de oudste dochter) mij mee naar de compound van haar man. Omdat ze nog studeert woont ze niet bij hem, maar als ze afgestudeerd is zal ze wel bij hem intrekken. Haar man heeft een tweede vrouw, wat ze niet leuk vindt. We liggen samen op het bed om te eten, praten, te luisteren naar muziek.. een echte girls night! Het gezin hier is ongelofelijk lief en ik zie er al tegenop om afscheid te nemen, zeker van Fatou!
Fatou haar zus (Amie) doet ook een soort henna op mijn handen. Ze plakt fijne reepjes plakband op mijn hand en smeert er dan iets groen over, gemaakt van bladeren. Na een half uurtje mag het smeersel er af en heb ik oranje/bruine tekeningen op mijn hand die er enkele dagen zouden moeten op blijven.
Vrijdag is het al weer tijd om naar huis te gaan. Ik geef 's ochtends een armbandje aan Fatou, waar ze heel blij mee is. Ook de mama is heel blij en dankbaar met het geld dat ik geef. Ze wilt dit zelfs eerst niet aannemen, omdat ze mij beschouwt als haar eigen dochter (hoe lief). Het afscheid valt mij wel zwaar, ik heb op heel korte tijd een band opgebouwd met mijn gezin en ik heb het gevoel dat ik nog zo veel moet doen met hen!

Ervaring Nora:
Aangekomen bij het gezin viel mij direct op dat communicatie heel moeilijk zou worden. Mijn gastmama (Ndaj) en papa spreken allebei geen Engels en ook de kinderen kunnen enkel Wolof. Dit maakt het voor mij moeilijk om te begrijpen wat ze willen dat ik doe. Ndaj toont mij mijn kamer en brengt mij direct mijn lunch. Ik moet alleen eten in de kamer en doordat het zo warm is krijg ik meer dan de helft ook niet binnen. In de avond word ik voorgesteld aan alle familie maar ook bij hen is er niemand die Engels kan. Het avondeten word voorgeschoteld en deze keer moet ik niet alleen op mijn kamer eten. Nadat ik goed gegeten heb doet mijn mama teken dat ik mee naar binnen moet komen. Als ik in mijn kamer aankom zie ik dat er terug eten staat! De mama had tweemaal voor mij gekookt, maar ik had helemaal geen honger mee. Ik probeerde dit uit te leggen aan haar maar ze verstond niet wat ik bedoelde. Ik heb toen nog een beetje gegeten maar ben daarna maar bij de kindjes gaan zitten. Communicatie met de kinderen verloopt toch een stuk makkelijker dan met de ouders. We zingen samen liedjes, dansen, en spelen korte spelletjes. Hierna ga ik slapen. Het is een korte nacht want om 3u springt een straatkat op mijn bed en van het verschieten kan ik niet meer goed slapen. Ook de volgende nacht is voor mij een kleine hel. Na het licht uitgedaan te hebben hoor ik plots veel lawaai naast mijn bed. Ik zie van alles bewegen en stel mij een salamander achter de gordijnen voor. Een grote salamander... Na veel lawaai, vallende spullen en gepiep kan ik het niet meer aan en roep ik Ndaj bij mij. Ze begrijpt terug niet wat ik bedoel maar stelt voor om bij mij te komen slapen. Dit stelt mij wat gerust maar ook zij verschiet de hele tijd van het lawaai. Na een paar uur wakker gelegen te hebben voel ik opeens iets op mijn bed. Ik steek mijn licht direct aan en zie een grote (zeg maar hele grote) rat op mijn bed zitten. Die nacht doe ik geen oog meer dicht, want de rat blijft de hele nacht aanwezig. De volgende ochtend vraagt Ndaj aan iemand die Engels kan om te komen vertalen. Ze vertelt mij dat ze het jammer vind dat ik al vertrek en dat ze mij gaat missen. Ik vond het heel lief van haar dat ze iemand ging halen om te vertalen, maar ik was toch wel heel blij dat de drie dagen erop zaten. Ik vond het een hele ervaring, maar heb het toch een aantal keer moeilijk gehad. Terug bij Suwaibatou had ik toch een gevoel van luxe en ik was echt wel blij terug bij 'mijn echte familie' te zijn. Home sweet home!  

Zaterdag moeten we om 6 uur opstaan. Veel te vroeg na onze driedaagse in de North Bank, maar als we denken aan de plannen die we hebben voor vandaag, geraken we wel iets gemakkelijker uit ons bed. We nemen verschillende taxi's en busjes om 2 uur later aan te komen in Kembudje, waar we een boottocht gepland hebben. We moeten eerst 30 minuten wandelen naar de rivier en we genieten echt van de wandeling. Het is nog vroeg dus ook nog koel en we wandelen door de natuur. We horen de vogels fluiten en wandelen langs de grootste soort bomen in Gambia (elephant trees).
Aangekomen aan de rivier kruipen we in de bootjes (kano's) die met de hand gemaakt zijn uit boomstammen. Het is heel rustig en stil op het water en dit is dus de perfecte uitstap na onze drie dagen in de North Bank. We stoppen ook even in een dorpje, waar we de school bezoeken en iets drinken. De school wordt gesponsord door Denemarken en is heel goed onderhouden! Nieuwe banken, stoelen, krijtborden... Heel modern en nog zo nieuw allemaal!
Als we terug zijn vragen we aan onze begeleiders of het oké is als we nog even zwemmen. Al onze kleren gaan uit en we duiken het verfrissende water in! Zonder twijfel het hoogtepunt van deze dag!