Rollercoaster

Na onze march-week hebben we op maandag een dagje vrij. 's Avonds komen de studenten van bij Aminata eten, samen met Pat en Kristien. Pat en Kristien vertrekken woensdag naar huis en willen ons graag nog een keer zien voor ze vertrekken. We vinden het jammer dat ze vertrekken, want we hebben veel aan hen gehad hier. We wisten op voorhand niet zo goed wat we van de begeleiding hier moesten verwachten, maar Pat en Kristien zorgden echt goed voor ons! Ze kwamen af en toe bij ons eten, kwamen langs op school, stuurden berichtjes of belden om te vragen hoe het met ons was, regelden van alles voor ons en we amuseerden ons ook wel als zij erbij waren. Nu ze vertrekken staan we er weer een beetje 'alleen' voor. Gelukkig kennen we Gambia ondertussen al vrij goed en hebben we ook nog eens een fantastisch gastgezin om ons te helpen!Op dinsdag zitten we 's avonds samen met Suwaibatou in de zetel en we vragen haar hoe ze Abdou heeft leren kennen. Ze begint te glunderen en vertelt ons dat ze elkaar hebben leren kennen aan de hoge school. Abdou stelde voor om haar te helpen met haar studies en zo zijn ze beginnen praten, daten en verliefd geworden op elkaar. Suwaibatou had eigenlijk al een vriend op dat moment en op de vraag waarom ze dan toch voor Abdou heeft gekozen antwoordde ze dat Abdou gewoon zo lief en romantisch was.
We vinden het leuk om haar verhaal te horen en zijn ook heel blij dat hun huwelijk niet gearrangeerd was, maar dat ze uit liefde met elkaar getrouwd zijn.De dag erop bezoeken we met enkele studenten een gouvernementele school. De school telt 3500 kinderen, verdeelt over 77 klassen en heeft 131 leerkrachten in dienst. In het vierde, vijfde en zesde leerjaar verandert de leerkracht telkens van klas. Elke leerkracht is gespecialiseerd in één vak en geeft enkel zijn/haar vak.
Na de middag bezoeken we samen met Suwaibatou een ziekenhuis.
Er zijn geen aparte kamers in het ziekenhuis, enkel gemeenschappelijke zalen, maar daar mogen we niet komen omdat dit de privacy van de patiënten zou schenden. Er zijn wel verschillende afdelingen (operatiekwartier, gynaecologie, farmacie, spoed...) maar we zouden hier toch niet graag iets ernstigs tegenkomen...Donderdag en vrijdag zijn er examens voor de kleuters. Het schrijven van deze zin is raar. Het luidop zeggen nog meer. Examens bij kleuters, oké dan...
In mijn klas (Anneleen) beginnen ze met een examen Engels. Teacher Awa verloopt klassikaal eerst alle vragen en geeft een voorbeeld aan het bord. Daarna maken de kleuters individueel hun examen.
Ik begin met het verbeteren van de examens en teacher Awa stuurt bij. Één vraag met 4 onderdelen staat op 25. Als de kleuters 2 onderdelen juist hebben, zouden ze 12,5 moeten hebben. Teacher Awa maakt daar echter 10 van. Als ze alles juist hebben, maar het niet netjes genoeg is dan trekt teacher Awa ook daar punten voor af.
Als ze een oefening helemaal fout hebben, geeft ze toch nog 5 in plaats van 0. Ze verbetert dus helemaal niet consequent. Ik erger mij hier aan en ik probeer haar duidelijk te maken dat dit niet eerlijk is voor de kleuters zo, maar ze zegt dat het examens zijn en we dus kritisch moeten verbeteren.

De kleuters zijn heel druk (omdat ze lang hebben moeten wachten en zich hebben moeten concentreren), maar teacher Awa vindt dit geen excuus en ze straft de kinderen door ze hun lunch te onthouden. Ze zegt tegen mij dat ze niet slaat en dat ze slaan niet goed vindt, maar dat ze de kinderen moet straffen en dit dan op deze manier doet. Ze ziet aan mijn gezicht dat ik hier niet mee akkoord ben en zegt dat ze na de middagpauze hun lunch zal geven als ze zich verontschuldigen.
Gelukkig doet ze dit dan ook en krijgen de kleuters wat tijd om te eten.
Daarna is het tijd voor het tweede examen van de dag, science.
De kleuters moeten één voor één bij ons komen. Teacher Awa stelt de vragen in het Engels en Wolof, wat ik wel goed vindt. De kleuters begrijpen nog niet genoeg Engels en in Wolof kunnen ze zich beter uitdrukken of verstaanbaar maken. De eerste twee vragen zijn echter nog veel te moeilijk voor de kleuters! Ook de andere vragen zijn voor vele kleuters nog moeilijk.
Omdat de kleuters één voor één bij ons moeten komen, zitten de andere kleuters heel lang stil en doen ze niets. Als ik voorstel om met de groep iets te doen dan ziet teacher Awa dit niet zitten omdat ze stil moeten zijn tijdens het afnemen van de examens.Ook op vrijdag hebben de kleuters examens. Teacher Awa vertelde gisteren dat ze niet slaat en dat ze slaan niet goed vindt, maar vandaag dreigt ze met slaan als de kleuters niet stil zijn. Er zijn twee kleuters die niet luisteren en ze draait aan hun oren, waardoor de kleuters beginnen wenen. Dit is ook een fysieke straf, dus voor ons even erg dan slaan!Bij Nora in de klas is er een kleuter die een andere kleuter krabt. Teacher Kadijatou wil deze kleuter straffen, maar niet door haar te slaan. Ze laat dus de kleuter rondgaan in alle klassen, waar de andere kinderen haar mogen uitlachen. De kinderen staan rond haar, lachen haar uit en trekken gekke bekken naar haar.
Als de kleuter daarna bij Nora zit, die haar troost, komen de kinderen van bij teacher Ndella zeggen dat de kleuter mee moet naar de klas waar teacher Ndella haar zal slaan. Nora weigert dit en houdt de kleuter bij haar.
We weten niet wat we erger moeten vinden, de fysieke straffen of dit!
De afgelopen dagen waren een beetje een druppel voor ons en we hebben het allebei even gehad met school. We zijn allebei gefrustreerd, omdat we hier niets aan kunnen veranderen en het ons allemaal even te veel wordt.
Als de bel gaat, zijn we opgelucht en blij dat het weekend is. We kunnen alles even laten bezinken en relativeren zodat we maandag met nieuwe moed en nieuw positivisme kunnen starten.